Kalbimin özleyen yerleri acıyor,
Sanki cam kırıklarını art arda saplarcasına.
Korkuyorum,
Niye biliyor musun? Olur da birgün gözyaşlarımda boğulurum diye.
Tutunamıyorum…
Sonra, sonra göğe bakıyorum,
Bütün endamıyla, en güzel mavisini giyinmiş süzülüyor adeta,
Kar beyazı bulutların içine hayallerimi bir bir yazıp üflüyorum,
Hayallerimin merkezinde ise SEN!
Aklımın, sefil ruhumun en kuytu köşelerine kadar benliğimi saran,
Buram buram “SEN” kokan hayaller,
İşte tam da o an, ben o hayallerin köşesinden tutunuyorum.
Sana daha kaç durak var bilmeden,
Sensizliğinde, seninle birlikte yol almaya devam ediyorum.
DİLEMMA 