27 yıldır dünyadayım. Bir 27 yıl daha geçse yine idrak edemediğim yahut ancak idrak ettiğim birçok şey olacak, biliyorum.
Yeni yeni idrak ettiğim çok şey var. Keşfettiğim demiyorum, çünkü ben kelimenin tam anlamıyla idrak ettiğimi hissediyorum. Yeni bir yaş alıyorum bugünlerde. Evet evet alıyorum, böyle demek hoşuma gidiyor. Bu yeni yaş bana daha derin düşünceler veriyor. Bilmediğim duygularla tanışıyorum ve şaşırıyorum; insan için yeni şeyler hiç bitmiyor. Her zaman şaşılacak şeyler oluyor. Okul hayatın, iş hayatın, evliliğin ve sonrasında gelenler seni hep yeni bir dünyanın içine sokuyor. Ve sen şaşırarak büyüyorsun.
Sims diye bir oyun var, bileniniz bilir, eski bir oyun. Yıllardır severim, kaç yaşına geldim hala seviyorum. Sim dediğimiz insanları karakter özeliklerinden, evlerine, işlerine hatta kimle evleneceğine kadar yönetebildiğin bir oyun. İlk zamanlar yani çocukken hilelerini bilmez uzun uzun oynardım, parası olmayan bir adamı çalıştırıp zamanla ev eşyalarını alırdım vs. Derken hileler devreye girdi ama ne hileler! Para, duygu, kariyer; hepsini şıp diye en mükemmel seviyeye getirebiliyorsun. Sonra ne oldu? Tabii ki sıkıldım.
Çocuk aklımla bir dua etmiştim, her şeyi çabalayarak elde etmeyi, böylece her şeyin kıymetini bilmeyi ve bu hazzı yaşamayı dilemiştim. Sonralarda bazı bazı o duayı eden aklıma kızdım. İnsan neden kolaylıkla yaşamak varken aksini ister? Bazen zorlandıkça pişman oldum. Ama genellikle şükrediyorum duama da, idrak ettiğim bu hisse de. Hayatta en değerli olan çabanla gelen başarılar. En güzeli adım adım ilerlemek. Her şeye sahip olduğun an sıkılacaksın, bunalacaksın belki de.
DİLEMMA 