Belki benim kağıt param bir şekilde döne dolaşa🎼

Sevgili Tuğçe’ye özenip müzik yazasım gelmiş olabilir. Hatta muhtemelen geç bile kalınmış bir karardır, hayatımda o kadar yer kaplarken.

Geçtiğimiz haftalarda bir ‘yeteeeeer’ hissiyle pandemi başından beri ilk kez izin alıp, UZAKLAŞTIM. Nereye gittiğimin çok bir önemi yoktu. Kafamı boşaltmak, normal habitatımın dışında olmak istiyordum. Yakın bir tatil yöresi seçtik. Çok da severiz yolculuğa çıkalım. Birkaç günlüğüne olmasıyla sahte hissettirse de sanki her şey geride kalmış gibi davranmak ne güzeldir.

Uzun yollar müziksiz olmaz. Torpidoda mutlaka 6-7 tane cd; usb kablo el çantamda, yola çıkmadan AUX kontrolü yapıldı. Hazırız!

Ve sen ben değirmenlere karşı bile bile

Birer yitik savaşçı

Akarız dereler gibi denizlere

Belki de en güzeli böyle…

Şarkıdan şarkıya atlarken kendimi Teoman’la Ortaçgil’in Konser albümünde buldum. Yalova dönüşüne Değirmenlernasıl da yakıştı… Aradan çok zaman geçmiş, günlerce bu albümü dinlediğim olmuştu. Fakültenin ilk senesi. Konuyla alakasız (mı?), şimdi dönüp bakınca o yaşların ne kadar arayış dolu olduğunu görebiliyorum. Sadece o yaşlar mı?

Birçok gece Sensiz Olmaz’ı açıp, kulaklıkları takıp, yorganı çekmişimdir üstüme. O vakte en yakışanın o piyano olduğunu düşünmüşümdür.

Aynı anda aynı sessiz geceye doğru ‘İçim sıkılıyor’ demişizdir…

Aşk Tesadüfleri Sever’le Mehmet Günsür’lü Eylül Akşamı’na alışsanız da, Teoman ve Ortaçgil’li olan bana daha yakındır.

Tanırsınız benim gibilerini boş sokaklardan

Çizgilere basmadan yürümeye çalışan insanlardan

O sene hayatımın en serseri senelerinden biriydi. Teoman dinlememe şaşırmamak lazım.

Albümdeki hangi şarkı Ortaçgil’in, hangisi Teoman’ın çok hakim bile değilim. Ama kendilerinden dinlediğimde, albümdeki düetleri kadar beğenemedim hiçbir şarkıyı. İkisinin uyumu, şarkılar arası muhabbetleri, o rahat, kaygısız hal müziğe ayrı lezzet katmış.

Kimin kimin bu sessiz eller

Mor halkalı yaralı gözler

Kıyılarıma vuran sen misin?