‘Küçükken’

Ben küçüktüm. Evet evet, bazı arkadaşlarım buna ihtimal vermiyor olsalar da ben de bir zamanlar çocuktum. Hepimiz gibi ben de evden sabah çıkıp gece girdim eve. Eve geldiğimde yüzüm kir pas içindeyken annemin ‘Sen ne yaptın?’  sorusuna maruz kaldım, yüzüm kirden tanınmaz haldeyken. Bende sokakta top oynadım ve evet, ben de her yaşımı sorana hep büyük bir yaş söyledim.

Sahi, değil mi, hepimiz yapmadık mı bunu? Hepimiz yaşımızı hep büyütmek için uğraşmadık mı ‘küçükken’. Peki nedendi acaba bu çaba? Nedendi olduğumuz yaşın, bulunduğumuz durumun kıymetini bilmemek. Büyük yaşın rahatlığını mı düşündük acaba, ya da ne bileyim kendi başımıza olmayı, kendi kararlarımızı kendimiz vermeyi mi cazip gördük kendimizce?

Keşke ‘küçükken’ düşündüğümüz gibi olsa büyümek, büyük olmak. Evet ya özlüyorum ben ‘küçükken’ yaptıklarımı. Özlüyorum ben ‘küçük’ olmayı. Hiçbir şey düşünmeden yaşamayı, ufacık şeylere üzülüp ağlasam bile, birkaç saat sonra hiçbir şey hatırlamayacağımı bilmeyi özlüyorum.

Aslında bunu yeni fark etmedim. Uzun süredir bu düşüncem tekrar tekrar yineleniyor. Ama bugün hiç anlamsız bir şekilde bağrışa bağrışa top oynayan çocukları izlerken eskilere dalıp gittiğimi fark edince ‘küçüklük’ özlemim depreşti.

Hava 0 dereceyken, neredeyse 2 saat kadar orada durup izledim çocukları. Zaman zaman soğuktan titresem de eskilere gitmek mutlu etti beni ve hiç bozmadan seyrettim sadece. Aslında oradaki çocukları değil kendimi seyrettim ben. Orada koşuşturan, bağrışan bendim. Keşke, dedim sık sık, keşke bende sizin yerinizde olabilsem, bende ‘küçük’ olabilsem. Ne olursa olsun ben de fırsat bulabilsem de hiçbir şey düşünmeden sadece oradan oraya koşuşturabilsem.

Çocuklar dağılıp gittiğinde o kadar mutluydum ki ben. Titrerken bile üşümüyordum sadece mutluydum. Bir an bile yoğunluktan kurtulmuştum, o ‘büyüklüğün’ vermiş olduğu yoğunluk yoktu. Ve dedim ki, keşke, keşke hep ‘küçük’ kalabilseydik. Keşke ‘küçükken’  yaşımızı büyütmek yerine, her seferinde daha da küçük bir yaş söyleseymişiz de , o yaşlarda daha fazla kalabilseymişiz…